Monday, April 11, 2016

තුරුළු වී නැළවෙච්ච.............


තුරුළු වී නැළවෙච්ච
උරතලේ හිස පෙව්ව
දිනක් මතකයේ නැතී
අපි වින්ද ආදරේ ට......
පෙම් වදන් උරුම නැති
ලග ඉන්න වරම් නැති
හැමදාම දුක පිරුණු
හිස් ඉඩකි ජීවිතේ......

ඉස්සරම දවසකදි එක
අපේ ඇස් මුණ ගැසුන
නුගේගොඩ පාලම ගාව
මතකයක් තිබුණා සොදුරුතම..... 
එදා ඒ කී කතා ලංවෙලා පෑ සිනා බොල් සුළගේ පා උනා
දුකම තියලා තනිකමට මට
සුදු මහත්තයො නුඹ කොහෙද......

සුළං රොදේ දග පෑව
අකීකරු කෙහෙරැළි මැදින් මුදු කොපුල් සිපගත්ත
මට අහිමි මතක බිදු......
කදුළු අහුරක් වෙලා
හිතට වද දෙන තරම්
විදවනා මේ අහිංසකී මිස
මගේ පණ නුඹ නෑ දන්නේ....

********** දේවී **************

No comments:

Post a Comment